Po zakończeniu zimnej wojny wydawało się, że wiele obiektów może stać się zbędnych. Należały do nich różnego rodzaju bunkry, zwłaszcza rządowe i państwowe. Nie tylko ich budowa była kosztowna, ale również utrzymanie kosztowało miliony. Ze względu na nową sytuację geopolityczną uważano, że można zrezygnować z tych obiektów – zwłaszcza w dawniej podzielonych Niemczech, gdzie budowano obiekty ochronne w tym samym celu, ale w dwóch egzemplarzach.

W przeszłości państwo i podległe mu władze radziły sobie z tym problemem na różne sposoby. Jeśli udało się znaleźć nabywców, bunkry były sprzedawane. Te, których nie udało się sprzedać, były rozbierane i zamykane. Dawny rządowy bunkier w dolinie Ahr został przekształcony w tunel, a jego część zachowano jako muzeum. Podobny los spotkał bunkier Soratte na północ od Rzymu. Zbudowany niegdyś z myślą o siedzibie włoskiego rządu, po opuszczeniu stanął w obliczu niepewnej przyszłości, aż został zakupiony przez sąsiednią gminę St. Oreste z zamiarem przekształcenia go w muzeum.

Jednak wraz z wybuchem wojny agresji Rosji i dotychczasowymi doświadczeniami rozgorzała nowa debata na temat tego, czy zajmowanie się tym schronionym dziedzictwem jest nadal właściwe w dzisiejszym świecie. Po raz kolejny pojawia się kwestia ochrony i bezpieczeństwa dla przetrwania ludzkości.
Podczas seminarium zostaną przedstawione cztery przykłady ilustrujące przebudowę obiektów bunkrowych o znaczeniu państwowym oraz związane z tym problemy.

Program:

• Rola fortyfikacji XX wieku w Europejskim Szlaku Kulturowym FORTE CULTURA
• Bunkier Federalnego Banku, Cochem (DE)
• Centrum Dokumentacji Bunkra Rządowego w Ahrtal (DE)
• Bunkier rządowy Soratte St’Oreste (IT)
• Bunkier pocztowy Strausberg (DE)
• Obiad
• Zwiedzanie bunkra pocztowego w Strausbergu